Hayat Ve Denge ......

Biz Büyüdükçe mi Hayat zorlaşıyor Yoksa Hayatın zorluklarını biz büyüdükçe mi anlıyoruz..... demiş düşünürün biri . Evet gerçekten güzel bir söz anlamlı bir söz  büyüdükçe anlıyoruz zorlukları bence yaşadıkça başa geldikçe idrak ediyor zihnimiz.Ne kadar zorlukla karşılaşırsanız o kadar da olgunlaşıyorsunuz. Ne kadar zorlukla mücadele ederseniz de o kadar dengenizi kaybediyorsunuz.. Tahterevalli gibi Hayat ve izlediğiniz yaşam tarzı .Çocukluğumuzun vazgeçilmez park oyuncakların dandır kendisi hemen hemen hepimizin binmişliği vardır. Eğer karşı taraf ağır basıyorsa siz havaya kalkarsınız siz ağır basıyorsanız karşı taraf havaya kalkar.Önemli olan ise aynı doğrultuda durabilmektir hayatta dengenizi koruyarak. yaşamınızda bazı anlar vardır ki sizin ağır basmanıza izin vermez karşınızdaki ise ağırlığını iyice hissettirmek ister (Zorluk) bazen bu döngü havuz problemlerinde de beter olsa bir şekilde dengeyi korumanız gerekmektedir. İşte bende böyle saçma bir durumda ruh sağlımı ve kendimi korumaya çalışıyorum. Hep Denge sağlamaya çalışan taraf olmak artık ağır gelmeye başlıyor bana ama köprüleri de yıkmak imkansız. Bazen hiç büyümeseydim diye düşündüğüm zamanlar bu aralar bayağı bir sıklaşmakta. Anlamsız saçmalıklar içinde gidip gelen bir yaşam sizi ne kadar sağlıklı kılar ki.. Çok mu içine kapandım bu aralar sesim çıkmaz oldu artık artık dengeyi nasıl sağlayacağımı bilemiyorum tahtevaralli de karşıma hep benden ağır sorunlar gelip oturuyor hep ben havada kalıyorum .Tek tesellim ise beyaz kelebeğim kanatsız meleğim Tuğsem benim biricik baştağcı kızım....

Çooooooooooook Uzun Zaman Olmuş

Baktım da çok uzun zamandır bloğa yazı yazmamışım ben !!!!!.Bırakmışım yine her şey gibi blog hevesinide  geçmiş bitmiş bu kadarmış derken birde baktım ki bu blog rahatlatıyormuş meğersem beni sinirlerimi alıyormuş yumuşatıyormuş bunun farkına vardım. Yazarken de rahatlıyormuş insan boş şeylerde olsa anlamlı şeylerde olsa bir bakıma terapi oluyormuş insanın kendine... Okunma ,beğenilme kaygısı olmadan yazmak içinden geçenleri yazmak tuhaf galiba yeniden başlayacağım bloga yazmaya bu sefer ara vermeden !!!!!!!!!!.......

  

Karamsar Olmak İstemiyorum .......

Karamsar olmak istemiyorum ama maalesef yurdumda gelişen olaylar beni iki kat karamsarlığa itiyor . 5 senenin acısını yine millete ağır faturalarla ödettiriyorlar ülkemde , hukukun demokrasinin içine eden eller bugün de vatandaşa uzanmış durumda artık insanların geleceğinden ümitleri de yok o hale getirdiler..... Seslerini biraz yükseltenler ise bir daha seslerini çıkaramayacak hale getirildiler ülkemde öyle yada böyle bir şekilde(Cumhuriyet Mitinglerine Karşı Ergenekon muhabbeti). Zamlar almış başını gitmekte ülkemde hiçbir kurum devletle barışık değil ülkemde her şey özel her şey satıla bilinir durumda yakında satılık ülke konumuna getirileceğiz. Bu anlamsız zamlar ile milletin beli iyice bükülerek tamamen pasifiize duruma getiriliyor.Kurumlarla anlaşma sağlanabilecek konularda bile hükumet kendi borusunu öttürerek zamların bombalarını patlatmaya başladı. Bir sene içinde Elektrik ve doğal gaza gelen zam oranı kaç kişinin farkında (%70) .Ülkemdeki telekomünikasyon ağı bile tamamen bize ait değil . Biz neler yapabiliriz şu an belki hiç bir şey burada bloglara yazmaktan başka ama bizimde sıramız gelecek elbet (Bunlardan daha iyisi mi var zihniyetinden kurtulabilirsek eğer ) göz göre lades demek alışkanlıklarımızdan olmuş ama bundan sonra değiştirin bu zihniyeti silkinin uyanın .....

Yeni Bir Yıl 2010

2009 senesini de mazimize gömdük arkadaşlar ,sizler için nasıl geçti bilinmez ama benim için bir konu dışında çok iyi geçtiğini söylenemez. 2009 yılı bana çok şeyler öğretti gösterdi ve yaşattı. Arkadaşlıkların dostlukların ve insanların ne kadar bayağı ne kadar yalan olabileceklerini gösterdi yaşattı, aile denen kurumun bazen ne kadar basit olduğunu gösterdi yaşattı acı ama gerçek adam gibi dostlarımın olmadığının farkına vardırdı.Bir babanın kızına karşı ne kadar vurdum duymaz ve acımasız olduğunu yaşattı. Belki özünde oda acısıyla yaşıyor ama gerçekte neden bu kadar ketum olduğunu anlamıyorum. Çok şey var aslında söylenecek yazılacak içimi acıtan ,içimi köpürten ama bunlar buraya sığmaz .2005 senesinde başlamıştım blogger a öylesine bir hevesti belki ilk önceleri ama sonraları yazdıkça rahatlamaya başladığımın farkına vardım gerçekte cesaret edipte söyleyemeyeceğim şeyleri burada dillendirdim.Beni sevindiren üzen her şey için bir post gönderdim sonra uzun süre ara verdim 2009 yılında ama anladım ki benim rahatlamam gerekiyormuş yeniden aksatmadan yazmaya çalışacağım çünkü 2010 senesi benim için bambaşka olacak . Çünkü Yüce Mevlam nasip ederse 2010 yılının Haziran ayında Baba olacağım. Bunu şimdiye kadar yazmadım çünkü korktum hep bir aksilik olacağından korktum neden bilmiyorum. İnsanların bazen böyle korkuları olabiliyor sanırsam. Bundan sonra tüm sevinçlerim korkularım burada yaşam bulacak..........

Hepinize Mutlu Yıllar.......................