Gitmek mi Kalmak mı daha zor !!!

66. SONE Vazgeçtim bu dünyadan tek ölüm paklar beni, Değmez bu yangın yeri, avuç açmaya değmez. Değil mi ki çiğnenmiş inancın en seçkini, Değil mi ki yoksullar mutluluktan habersiz, Değil mi ki ayaklar altında insan onuru, O kızoğlan kız erdem dağlara kaldırılmış, Ezilmiş, hor görülmüş el emeği, göz nuru, Ödlekler geçmiş başa, derken mertlik bozulmuş, Değil mi ki korkudan dili bağlı sanatın, Değil mi ki çılgınlık sahip çıkmış düzene, Doğruya doğru derken eğriye çıkmış adın, Değil mi ki kötüler kadı olmuş Yemen' e Vazgeçtim bu dünyadan, dünyamdan geçtim ama, Seni yalnız komak var ya, o koyuyor adama. William Shakespeare Çeviren: Can Yücel

Bu dizeleri internet de dolaşırken sayfanın birinde okudum o sırada da winamp da violetta parra - hasta siempre comandante che guevara parçası çalıyordu ve gerçekten bu parcanın arka plan fonunda yukarıdaki dizeleri okumak beni etkiledi ve kendi kendime Gitmekmi zor Kalmakmı zor sorusunu sordum ister istemez. Her zaman merak etmişimdir biraz daha özgür iradeye ve cesarete sahip olsam acaba çeker gidermiydim diye.Bunun özgür irade ilede çok etkili olduğunu sanmıyorum sanırım ......... Arkanda bırakacağım insanların düşünceleri belkide beni ürküttüğü için olabilir ne bileyim çok defaları kaybolmayı çekip gitmeyi düşündüm bu aralar daha çok daha güçlü bu duygu.Şimdiye kadar empati yeteneğimi hiç kullanmadım ama zaman zaman bu gibi durumlarda kendimi başkalarının yerine koyup onlar gibi düşünmeye çalıştım düşündümde ama çıkar bir yol bulamamak çaresizlik ve kızgınlık gibi kavramlar işin içinden çıkmama yardımcı olmadı. Olayları akışına bıraksanız veya akışına göre hareket etmek isteseniz her zaman ters bir rüzgarla alabora oluyorsunuz. Dev dalgaların içinde ufak bir sandal misali sürüklenip gidiyorsunuz iştesandal su almaya başladımı çaresiz bir şekilde elinizdeki küçük bir kovayla suyu boşaltmaya çalışıyorsunuz o zaman işte ta işin başındayken çekip gitmek vardı be olum şeklinde keşkelerle kahroluyorsunuz bir tarafınızda yeni bir hayat yasam paylaşmak başınızı birilerinin omzuna dayayıp onunla mutlu olma isteğiyle yanıp tutuşuyor. ne kadar ilginç bir durumdur ki bu orta bir yol bulamamak istekleriniz arzularınız sizi sürüklerken bir yandan da kocaman kayalarla uğraşmak. Yaşamınızdaki bir yerlerdeki kopukluk belkide en mutlu olacağınız zamanda tekrar nüksedip sizi rahatsız etmesi ve siz bunu bile bile bu olaya müdahale edemeyişiniz canınızı yakar. İşte sizde şimdi bana olduğu gibi internette bir blog sayfasına içinizi dökersiniz anlamsız şekilde belkide kendinize uyguladığınız bir terapidir bu belkide o an için hissettiklerinizi yazılı hale getirme isteği.